Şimdi bu konu üzerine Montaigne ne yazmıştır, Tanrı ne söylemiştir bilmem.
Derim ki; yargı yargıca düşmez.
Demişler ki; "Yargılamayın ki yargılanmayın".
Yargılanmamak için değil, yargılamaya hakkınız olmadığı için yargılamayın. Çünkü insan doğadaki her şeyden öte içgüdü ve duygu ile hareket eder. İnsanın bilinçaltı, soydan aktarılan gen, dünyayı algıladığı renk dahi bunda etkilidir. Her bireyin davranışı muhakkak diğerinden farklıdır ve akıl ermez. Seninki ile yanı başındaki insanın fikirleri, görüşleri ve ideolojisi uyuşmaz. Bu ezelden beri böyledir.
Nasıl ki Ademin iki oğlu arasındaki mesele ölümle bitmiştir, bunu yargılamak, doğru budur demek de bize düşmez.
Bize düşen şey salt bir hoşgörüdür.
Tabi bunu uygulayamayacağımız da bu paragraf kadar kesindir. Çünkü insanın doğası budur. Yargılamaya hakkı yoktur fakat sonsuzca yargılar.
Bir kitap demiş ki;
"Kim cüret edebilir seni yargılamaya; şu yargıçsız, şu kimsenin masum olmadığı dünyada".
●
II
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder